https://doi.org/10.51897/interalia/ICUO7652
„Do czego się było przyznawać, jak nie istniał homoseksualizm?” Różowy język w narracjach pamięci o męskiej homoseksualności w PRL
Jędrzej Burszta
https://orcid.org/0000-0001-7442-3098
Uniwersytet Warszawski
Abstrakt
Artykuł oparty jest na materiale badawczym zebranym w ramach wywiadów etnograficznych (jakościowych, biograficznych) przeprowadzonych w ramach międzynarodowego projektu CRUSEV. Autor przedstawia analizę fragmentów zebranych wywiadów pod kątem języka, jakim posługują się rozmówcy, aby odtworzyć swoje wspomnienia z okresu PRL, kiedy homoseksualność stanowiła temat tabu nieporuszany w debacie publicznej. Opierając się na analizie wybranych wypowiedzi, autor skupia się na kilku wybranych kwestiach: samoidentyfikacji rozmówców, kwestii coming outu przed rodziną oraz specyficznego „żargonu” czy też „różowego języka” używanego w społecznościach homoseksualnych w dużych miastach Polski. Autor dowodzi, że sposób budowania narracji o swoim życiu (m.in. aluzyjność, żartobliwość języka) ujawnia nie tylko specyfikę homoseksualnego życia w PRL, ale w równej mierze pokazuje odmienne strategie konstruowania przedemancypacyjnej tożsamości gejowskiej.
Słowa kluczowe: homoseksualność, oral history, biografia, pamięć, język
“What was there to admit to, if homosexuality didn’t exist?” Pink language in the memory narratives about male homosexuality in the People’s Republic of Poland
Abstract
The article is based on research material consisting of ethnographic interviews conducted as part of the CRUSEV international research project. The author analyzes chosen narratives from the perspective of the language which the interview partners use to reconstruct their memories from the People’s Republic of Poland, a period when homosexuality was a taboo subject and was scarcely present in public discourse. The author focuses on several aspects of these memory narratives: the self-identification of the interviewees, the issue of coming out to closest family members, and the specific code or “pink language” used by the urban homosexual communities. The author argues that the way in which interviewees construct their life narratives (e.g. allusiveness, playfulness) reflects not only on the specificity of non-normative life in the People’s Republic, but also on the different strategies of constructing pre-emancipatory gay identities.
Keywords: homosexuality, oral history, biography, memory, language
